🔹 #او_را ... (۶۱)
با احساس حالت تهوع از خواب بیدار شدم .
نورِ کم جونی تو اتاقک افتاده بود .
سرم همچنان گیج میرفت !
میدونستم خیلی ضعیف شدم .
خبری از ساعت نداشتم .
بلند شدم و یه چرخی تو اتاقک زدم ،
یه ساعت گرد آبی رنگ رو دیوارای کرمی بود
که با دیدن عقربه ی ثانیه شمارش که زور میزد جلو بره امّا درجا میزد ،
فهمیدم خواب رفته ! 🕒😴
🔹 #او_را ... (۶۰)
احساس میکردم داره بی هدف رانندگی میکنه
انگار فقط میخواست وقت بگذرونه !
یه حس بدی بهم دست داد ...
فکرکردم دیگه زیادی دارم مزاحمش میشم !!
- ممنون میشم نگه دارید.
دیگه باید رفع زحمت کنم !
- ممنون میشم که فکرنکنید مزاحمید !!
با تعجب نگاهش کردم
- من از دیروز شما رو علاف خودم کردم !
- اینطور نیست !
من دیروز داشتم میومدم پیش شما !
چشمام گرد شد !
- پیش من؟ 😳
🔹 #او_را ... (۵۹)
برگشتم سمتش .
نصف بدنشو از ماشین آورده بود بیرون و کاملا از قیافش معلوم بود یخ کرده !
خودمم داشتم میلرزیدم از سرما .
نگاهش کردم ...
بازم سرشو انداخت پایین
- آخه با این لباسا کجا میخواید برید
بعدم شما که جایی ...
بی رمق نگاهش کردم
- مهم نیست ...!
یه کاریش میکنم!
🔹 #او_را ... (۵۸)
هرچی که بود
آرامش عجیبی داشت ❣
با همه کوچیکیش ، دلنشین و دوست داشتنی بود ...❣
بازم سرم گیج رفت !
دستمو گرفتم به دیوار !
ساعت روی دیوارو نگاه کردم
حوالی ساعت نُه بود .
رفتم سمت گوشه ای که پتو ها چیده شده بود
نشستم و تکیه دادم بهشون .
کلافه پاهامو دراز کردم و نفسمو دادم بیرون !
باید چیکار میکردم ؟
🔹 #او_را ... (۵۷)
بارون شدید و شدیدتر میشد ⛈
هوا به سمت گرگ و میشش میرفت ...
دلم داشت میترکید !
باید چیکار میکردم ...؟
دیگه نمیخواستم نفس بکشم ...
انگار تموم این شهر برام شبیه زندون شده بود !
از شیشه ی ماشین بیرونو نگاه میکردم .
هنوز سرم درد میکرد .
الان مامان و بابا داشتن چیکار میکردن؟؟
مهم نبود !
حتی مهم نبود دارم کجا میرم ...!
پلکامو بستم و چشمامو دست خواب سپردم... 😴
- خانوم؟؟
🔹 #او_را ... (۵۶)
🔹 #او_را ... (۵۵)
نشست رو زانوش
- حالتون خوبه؟؟
میخواید پرستار خبر کنم ؟
- نه ...
نمیخوام 😭
- اتفاقی افتاده ؟ 😳
چرا گریه میکنید ؟
اگر کمکی از دست من برمیاد ، حتماً بگید
تو چشماش نگاه کردم
- واقعا میخوای کمکم کنی؟؟ 😢
سرشو انداخت پایین !
- بله ...
اگر بتونم حتماً !
- من باید از اینجا برم ...!
🔹 #او_را ... (۵۴)
دستمو بردم سمت زخمم
بخیه شده بود 😢
ترجیح دادم دیگه حرفی نزنم و چشمامو ببندم ...
دکتر یکم معاینم کرد و مامان و بابا رو نگاه کرد ...
- جسارت نباشه دکتر !
شما خودتون استاد مایید !
حتماً حالشو بهتر از من میدونید
امّا با اجازتون به نظر من باید فعلاً اینجا بمونه .
بابا یکم مکث کرد و با صدای آروم گفت
- ایرادی نداره
بمونه !
بعدم به همراه دکتر از اتاق خارج شدن .
لعنت به این زندگی ...!
سلام میشه یک رمان شبیه همین رمان معرفی کنید