از جنس خاک

🔹 #او_را ... (۳۶)

وقتی به خودم اومدم صورت منم از گریه خیس شده بود ...

نگامو به آسمون دوختم و دنبال خدا میگشتم ...

میخواستم داد بزنم ...

بگم این چه دنیاییه ...

این چیه که آفریدی 😭😭

تن سنگینمو از آلاچیق بیرون کشیدم و راه افتادم سمت ماشین .

هوا تاریک شده بود 🌌

عرشیا چقدر برای خوشحال شدنم زحمت کشیده بود و من به همین راحتی خوشحالی عصر از کلم پریده بود !!

میدونستم الان تو کله ی نگار چی میگذره ...

حتما با خودش میگه منو مسخره کرده !

مگه میشه با این همه دک و پز و امکانات ، کسی خوشبخت نباشه؟؟

ولی من نبودم... 😞

من خوشبخت نبودم ...

نگار بدبخته چون هیچی نداره و فکرمیکنه دردش پوله ...

منم بدبختم چون همه چی دارم و نمیدونم دردم چیه ...

اصلا خوشبختی چیه ...

اصلا چرا باید من زنده باشم و نفس بکشم ...

اصلا ماها اینجا چیکار میکنیم... 😭

من چم شده ...

من همه چیز دارم !

امّا هیچ چیز ندارم !

اَه 😣

چرا منو آفریدیییییی؟؟ 😭

چرااااا !؟؟؟

همینطور داد میزدم و سرعتمو بیشتر میکردم ...

کاش ماشینم چپ کنه

کاش یکی بزنه بهم

کاش یه فردای دیگه نباشه ‼️

من نمیخوام زنده باشم 😭

هیچی نمیخوام 😭

تا دیروقت تو خیابونا چرخ زدم و گریه کردم

میدونستم برسم خونه باید جواب پس بدم اما مهم نبود... 😒

اون شب اونقدر دیر خوابیدم که ساعت دو بعدازظهر به زور چشمامو باز کردم 😴

هنوز گیج و منگ قرصای آرامبخش دیشب بودم .

رفتم سراغ گوشیم 📱

خاموش شده بود !

زدمش شارژ و رفتم پایین که یه چیزی بخورم .

کسی خونه نبود .

حتی خدمتکاری که پنجشنبه ها برای تمیز کردن خونه میومد هم نبود !

برگشتم اتاقم و گوشیمو روشن کردم

میدونستم تا الان عرشیا هزار بار زنگ زده !!

"محدثه افشاری"